Για τον κάθε manager σε οποιοδήποτε επίπεδο και αν είναι, το coaching των συνεργατών του είναι η υπ΄ αριθμόν ένα διοικητική δραστηριότητα που συντελεί σε μεγαλύτερη απόδοση.
Το coaching είναι μια δεξιότητα που παίρνει χρόνο για να την τελειοποιήσει κανείς.
1. Όταν κάνουμε coaching δεν πρέπει να δίνουμε εντολές αλλά να θέτουμε κατάλληλες ερωτήσεις.
Πολλοί πιστεύουμε ακόμη ότι εάν λύσουμε οι ίδιοι τα προβλήματα των συνεργατών μας, αυτοί μετά μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντα τους καλύτερα.
Αυτή η νοοτροπία όμως συχνά καταλήγει στο να λέτε συνεχώς στους συνεργάτες σας ακριβώς τι να κάνουν και δεν τους βοηθάτε να αναπτυχθούν και να αποκτήσουν τις δεξιότητες, ώστε να γίνουν από μόνοι τους ικανοί να αντιμετωπίζουν τα θέματά τους.
Μια από τις πιο κρίσιμες πτυχές για την ανάπτυξη ενός συνεργάτη είναι να αποκτήσει τη δυνατότητα να μπορεί να αυτό-διευθύνεται και να αυτό-υποκινείται.
Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε στους συνεργάτες μας μόνο υποδείξεις, ποτέ να μην τους δίνουμε διαταγές ή έτοιμες συνταγές.
Να μη λέμε για παράδειγμα: «κάνε αυτό ή κάνε εκείνο» ούτε να λέμε «μην κάνεις αυτό ή μην κάνεις εκείνο».
Αυτό που πρέπει να λέμε είναι: «Θα μπορούσες να σκεφτείς και αυτό» ή «τι λες θα μπορούσε να γίνει εκείνο;»
Να ρωτάμε πάντα τι γνώμη τους. Να τους δίνουμε συχνά την ευκαιρία να βρουν τις λύσεις μόνοι τους, ποτέ να μην τους λέμε να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα, αλλά να τους αφήνουμε να τα κάνουν μόνοι τους και να μαθαίνουν από τα λάθη τους.
Όταν αντί να δίνουμε διαταγές διατυπώνουμε κατάλληλες ερωτήσεις, οι υποδείξεις μας γίνονται πιο ευπρόσδεκτες, ενώ ταυτόχρονα ερεθίζουμε τη δημιουργικότητα των συνεργατών μας.
Κάνοντας λοιπόν πραγματικό διάλογο μαζί τους χωρίς να δίνουμε διαταγές αλλά υποδεικνύοντας με κατάλληλο τρόπο και κατάλληλες ερωτήσεις πως να βρίσκουν μόνοι τους τις λύσεις σε κάθε πρόβλημα που ανακύπτει και αφήνοντάς τους στη συνέχεια να παίρνουν οι ίδιοι τις κατάλληλες πρωτοβουλίες, τους βοηθάμε πιο αποτελεσματικά να αυξήσουν την απόδοσή τους και να επιτύχουν καλύτερα τους ατομικούς και ομαδικούς στόχους.
2. Να δίνουμε πάντα στον coach την προτεραιότητα που πρέπει.
Η διαχείριση του χρόνου (Time management) είναι μια δυσκολία που αντιμετωπίζουμε όλοι.
Συνήθως όλοι μας πιεζόμαστε να κάνουμε πρώτα τη δική μας επείγουσα δουλειά.
Αλλά όλες αυτές οι δικές μας δραστηριότητες δεν έχουν τόσο μεγάλη συμβολή στην αύξηση της αποδόσεως των συνεργατών μας.
Αν το αποτελεσματικό coaching των συνεργατών μας ασκεί άμεση επίδραση στην αύξηση της απόδοσης τους, όπως όλοι πιστεύουμε, τότε γιατί να μην την κάνουμε την υπ΄ αριθμόν ένα προτεραιότητα μας που είναι το αποτελεσματικό coaching; Θα είμαστε όλοι κερδισμένοι!
3. Να επικεντρώνουμε το coaching σε συγκεκριμένες περιοχές.
Η προσωπική ανάπτυξη και η προσαρμογή προς τις αλλαγές είναι μια πρόκληση για όλους μας.
Όλοι μας έχουμε δυνατά σημεία αλλά και σημεία που θα θέλαμε να βελτιώσουμε.
Για να αναπτύξουμε τους συνεργάτες μας, πρέπει να εργαζόμαστε μαζί τους για τη βελτίωση τους σε ένα ή δύο σημεία που έχουμε εντοπίσει μαζί τους ότι χρειάζονται βελτίωση.
Με το να βοηθούμε τους συνεργάτες μας να βελτιωθούν σε έναν συγκεκριμένο τομέα της εργασίας τους μπορεί να έχει τεράστια επίδραση στην απόδοσή τους.
Θα πρέπει λοιπόν το coaching να επικεντρώνεται πάντοτε σε συγκεκριμένα σημεία (μία ή δύο μόνο κάθε φορά).
Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε καλά αποτελέσματα, βελτιώνοντας σιγά-σιγά όλες τις πτυχές που μας ενδιαφέρουν.
4. Ο ίδιος τρόπος coaching δεν ταιριάζει σε όλους τους συνεργάτες μας.
Το coaching διαφέρει από την εκπαίδευση/εξάσκηση.
Η εκπαίδευση στοχεύει στο να αποκτήσουν όλοι οι συμμετέχοντες τις ίδιες γνώσεις και τις ίδιες δεξιότητες.
Το coaching από την άλλη μεριά στοχεύει στη διάγνωση των ιδιαίτερων πτυχών που έχει ανάγκη να βελτιώσει ο κάθε συνεργάτης μας.
Και στη συνέχεια είναι η προσαρμογή του coach που θα πρέπει να εφαρμόσουμε σε κάθε μεμονωμένο συνεργάτη ώστε μαζί του να συνδιαμορφώσουμε και να εφαρμόσουμε ιδιαίτερα σχέδια ανάπτυξης για τον καθένα ξεχωριστά, ανάλογα με τις συγκεκριμένες ανάγκες του. Το coaching είναι ένα one to one σπορ.
5. Να μην καταδικάζουμε αλλά να επαινούμε όσο περισσότερες φορές μπορούμε τους συνεργάτες μας.
Ένας διάσημος ψυχολόγος έχει πει: «για το ευαίσθητο ανθρώπινο πνεύμα, ο έπαινος είναι σαν το φως του ήλιου. Χωρίς αυτό δεν μπορούμε να ανθίσουμε και να αναπτυχθούμε».
Ας μη διστάζουμε λοιπόν να προσφέρουμε στον συνεργάτη μας τις θερμές ηλιαχτίδες του επαίνου.
Όπως έχει τονισθεί παραπάνω ένας από τους κύριους στόχους μας με το σωστό coaching είναι να αναπτύξουμε τους συνεργάτες μας στα συγκεκριμένα σημεία που έχουμε επισημάνει ότι χρειάζονται βελτίωση.
Αυτό θα το πετύχουμε καλύτερα αν επαινούμε κάθε μικρό βήμα προόδου που θα κάνει ο συνεργάτης μας.
Όλοι μας μπορούμε εύκολα να εντοπίσουμε από τη ζωή μας γεγονότα όπου λίγα επαινετικά λόγια άλλαξαν δραστικά όλο το μέλλον μας.
Η ζωή είναι γεμάτη από εντυπωσιακά παραδείγματα για τη μαγική επίδραση των επαίνων.
Ας μη διστάζουμε λοιπόν όταν βλέπουμε ότι ο συνεργάτης μας έχει επιτύχει ένα στόχο ή έκανε κάτι σωστό, να πάμε κοντά του να του κτυπήσουμε φιλικά τον ώμο, να τον κοιτάξουμε ίσια στα μάτια και αφού του πούμε ακριβώς τι πέτυχε ή τι έκανε σωστό να τον αφήσουμε να καταλάβει πόσο καλά αισθανόμαστε για αυτό που πέτυχε.
Να θυμόμαστε πάντα ότι όλοι αποζητούν την εκτίμηση και την αναγνώριση και μπορεί να κάνουν σχεδόν τα πάντα για να τις κερδίσουν.
Προσοχή όμως κανείς δεν θέλει να ακούει ψέματα ή κολακείες.
Ας μην κάνουμε ποτέ το λάθος που κάνουν πολλοί προϊστάμενοι, που προσπαθούν να πιάσουν τους συνεργάτες τους να κάνουν κάποιο λάθος για να τους επιπλήξουν, νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα τους κάνουν να βελτιωθούν.
Αυτό είναι λανθασμένη τακτική.
.jpg)
.jpg)
